کد درس: 2040301
هدف کلی: دوستی و محبت با دیگران
عنوان جزئی: نظری
مدت زمان: 30 دقیقه
ثبت گزارش

وجه بیان:
بر اساس آیات و روایات، دوستی با افراد صالح و فرهیخته یکی از مهم‌ترین اهرم‌های سعادت زندگی و از عوامل سرافرازی انسان‌ها می‌باشد. انتخاب دوست خوب اساسی‌ترین نقش را در موقعیت انسان در عرصه‌های مختلف زندگی ایفا می‌کند و کم‌توجهی به این انتخاب، مایه بدبختی و هلاکت فرد می‌شود؛ زیرا به همان اندازه که دوستان صالح و نیکو آدمی را در رسیدن به آرمان‌های واقعی زندگی یاری می‌دهند، دوستان ناشایست، زمینه هلاکت و نابودی وی را فراهم می‌سازند.
ویژگی سنی مخاطبین این دوره به علت گروه‌گرایی و وجود حس استقلال‌طلبی اهمیت این بحث را دو چندان می‌کند. اگر مربیان گرامی نتوانند اهمیت دوست خوب را بیان کنند، شاید بسیاری از مطالبی که در جلسه بیان کرده‌اند، اثر تربیتی خود را از دست بدهد.


هدف شناختی:
ملاک‌های صحیح دوست‌یابی را می‌فهمد.
این اصل را که یکی از عوامل مؤثر در موفقیت و عاقبت‌به‌خیری انسان دوست و هم‌نشین اوست را می‌فهمد.
دوستی در راه خدا را ماندگار‌ترین نوع دوستی‌ها می‌داند


هدف عاطفی:
شور و علاقه او برای انتخاب دوستان حقیقی خود از جمع فراگیران افزایش می‌یابد.


هدف رفتاری:
سعی در ایجاد و بهره‌گیری صفات دوستان شایسته در خود می‌کند.
می‌کوشد در انتخاب‌های خود در دوستانش تجدیدنظر بکند.
در انتخاب‌های خود بین دوستان تجدیدنظر می‌کند.


جملات کلیدی:
امام علی (ع) : «أَعْجَزُ النَّاسِ مَنْ عَجَزَ عَنِ اکْتِسَابِ الْإِخْوَانِ وَ أَعْجَزُ مِنْهُ مَنْ ضَیَّعَ مَنْ ظَفِرَ بِهِ مِنْهُم‏؛ ناتوان‌ترین مردم کسی است که در دوست‌یابی ناتوان است و از او ناتوان‌تر آن که دوستان خود را از دست بدهد» (نهج البلاغة، الحکمة 12).
قرآن کریم: «یا وَیْلَتى‏ لَیْتَنی‏ لَمْ أَتَّخِذْ فُلاناً خَلیلاً؛ ای وای بر من، کاش فلان (شخص گمراه) را دوست خود انتخاب نکرده بودم». (فرقان - 28)
رسول‌اکرم (ص): «حُبُّکَ لِلشَّیْ‏ءِ یُعْمِی وَ یُصِمُّ؛ علاقه شدید به چیزی آدمی را کور و کر می‌کند»(بحارالانوار، ج۷۴، ص۱۶۵)..
پیامبر اکرم (ص): «الْمَرْءُ عَلَى دِینِ خَلِیلِهِ، فَلْیَنْظُرْ أَحَدُکُمْ مَنْ یُخَالِل‏ُ؛ آدمى بر دین (روش) دوست خود است. پس هر یک از شما باید بنگرد که چه کسى را به دوستى مى گزیند» (الأمالی للطوسی : ص 518 ح 1135).
رسول‌خدا (ص) در بیان روایت پرسش حواریون از حضرت عیسی و پاسخ ایشان: «یَا رُوحَ اللَّهِ مَعَ مَنْ نُجَالِسُ قَالَ ع: مَنْ یُذَکِّرُکُمُ اللَّهَ رُؤْیَتُهُ وَ یَزِیدُ فِی عِلْمِکُمْ مَنْطِقُهُ وَ یُرَغِّبُکُمْ فِی الْآخِرَةِ عَمَلُه‏ُ؛ گفتند: ای روح الله با چه کسانی نشست و برخاست کنیم؟ فرمود: کسی که دیدنش شما را به یاد خداوند بیندازد و سخنش بر دانش شما بیفزاید و کردار او شما را به آخرت ترغیب کند»( تحف العقول، ص44)


کلیدواژه:
دوستی و محبت با دیگران


سؤالاتی که ارائه این عنوان به آن‌ها پاسخ می‌دهد
ملاک‌های صحیح دوست‌یابی چه هستند؟
اهمیت انتخاب دوست خوب در سعادت و شقاوت چیست؟
ماندگارترین نوع دوستی کدام است؟

اهـــداف درس

ورود به بحث:
پرسش درباره سؤالات کلیدی طرح درس

​​​​​​​
زمان و مکان پیشنهادی:​​​​​​​
​​​​​​​
مربیان عزیز می‌توانند زمان‌ها (اعیاد، وفیات و مناسبت‌های ملی) و مکان‌های خاصی (مانند حرم‌های ائمه و امامزادگان، گلزار شهدا و ...) را با توجه‌ به محتوای درس، غیر از فضای همیشگی جلسه در نظر بگیرند.
دوران ابتدایی تشکیل جلسه

روش های درس

​​منابـع پیشنهادی

توضیحات سودمنـد

لازم به ذکر است که می‌توان از موضوعاتی که در این بخش به‌صورت مختصر بیان شده‌اند، استفاده کرد. برای انجام این مهم می‌توان از منابع پیشنهادی در خصوص آن‌ها مطالعه کرد.
حضرت علی (ع) : «اعجز الناس من عجز عن اکتساب الاخوان و اعجز منه من ضیع من ظفر به منهم؛ » (نهج البلاغة : الحکمة 12).
امام جواد (ع): «با سه چیز محبت دوستان جلب می‌شود: انصاف داشتن در برخوردها و دیدارها، همدردی با آنان در سختی‌ها و راحتی ها و داشتن قلب سلیم» (بحارالانوار، ج 75، ص 82).
قرآن کریم: «یا ایهَا الَّذِینَ آمَنُوا لَا تَتَّخِذُوا عَدُوِّی وَعَدُوَّکُمْ أَوْلِیاءَ تُلْقُونَ إِلَیهِمْ بِالْمَوَدَّۀِ وَقَدْ کَفَرُوا بِمَا جَاءَکُمْ مِنْ الْحَقِّ» (ممتحنه - 1)
امام رضا(ع): «مَنِ اسْتَفادَ أخا فی اللّه ِ عزّ و جلّ استَفادَ بَیْتا فی الجَنّةِ ؛ هر کس در راه خدا برادر و دوست پیدا کند، خانه‌ای در بهشت به دست می‌آورد» (ثواب الأعمال، 182/1).
حضرت سلیمان (ع): «لَا تَحْکُمُوا عَلَى رَجُلٍ بِشَیْ‏ءٍ حَتَّى تَنْظُرُوا إِلَى مَنْ یُصَاحِبُ فَإِنَّمَا یُعْرَفُ الرَّجُلُ بِأَشْکَالِهِ وَ أَقْرَانِهِ وَ یُنْسَبُ إِلَى أَصْحَابِهِ وَ أَخْدَانِهِ؛ درباره انسانی قضاوت نکنید مگر این که به دوستانش نظر بیافکنید؛ زیرا هر انسانی به وسیله دوستان و هم‌نشینان خویش شناخته می‌شود و به یاران و برادرانش منسوب می‌گردد» (بحار الأنوار : 74/188/17)
داستان مسلم ابن عوسجه و حبیب