وحدت کلمه در نظر امام خمینی (ره)
منظور از وحدت کلمه طبق تعریف امام امت (ره) آن است که همگان تحت یک کلمة توحید جمع شوند، زیرا میفرمایند: «پیغمبر اسلام میخواست در تمام دنیا وحدت کلمه ایجاد کند. میخواست تمام ممالک دنیا را تحت یک کلمة توحید. قرار بدهد» (صحیفة نور، ج ۱، ص ۱۲۰). بنابراین میتوان وحدت کلمة بین مسلمین را اینگونه تعریف نمود: «ایجاد نوعی یگانگی و همگونی بین منافع و اهداف کسانی که دارای خدایی واحد، پیامبری به نام محمد - صلیالله علیه و آله - و کتابی بنام قرآن کریم هستند و هدف آنها سعادت بشری و رسیدن به قرب الهی است».
اسلام در مورد مسئله وحدت بین مسلمین تأکید فراوان نموده است. به تعبیر امام (ره) «در قرآن کریم با تعبیرهای مختلف روی قضیة وحدت با تعبیرهای مختلف پافشاری و به مردم گوشزد شده است» (صحیفة نور، ج ۱۶، ص ۴) اما بااینهمه متأسفانه کشورهای اسلامی توجه چندانی به آن ندارند و همین امر موجب گشته است تا مسلمانان در مقابل تهاجمات سیاسی، نظامی و فرهنگی دشمنان، شکننده و آسیبپذیر باشند. اما باید دید که علت این امر چیست؟ از مهمترین عوامل اختلاف و تفرقه کشورهایی اسلامی میتوان به این امر اشاره نمود:
۱. دوری از اسلام اصیل و قرآن کریم:
یکی از علل ازبینرفتن مجد و عظمت مسلمین و بهوجودآمدن تفرقه و مشکلات گوناگون میان آنها، دوری از اسلام و فرامین قرآن است به تعبیر امام امت (ره): «نقشة قدرتهای بزرگ و وابستگان آنها در کشورهای اسلامی این است که قشرهای مسلم را که خدا بین آنها اخوّت ایجاد کرده است و مؤمنان را به نام اخوت یاد فرموده است، از هم جدا کنند» (رسالة نوین؛ مسائل سیاسی و حقوقی، ص ۱۴۰).
۲. تفرقهانگیزی قدرتهای سلطهگر
یکی دیگر از عوامل اختلاف و همینطور جدایی بین کشورهای اسلامی، ایجاد و القای تفرقه از سوی قدرتهای سلطهگر است این توطئه بارها از سوی آنان عملی شده است تا جایی که امام خمینی (ره)، مرتباً این موضوع را بیان مینمودند: «برادران اهلسنت در کشورهای اسلامی بدانند که عمّال وابسته به قدرتهای شیطانی بزرگ خیرخواه اسلام و مسلمین نیستند و لازم است مسلمانان از آنان تبرّی کنند و به تبلیغات نفاقافکنانة آنان گوش فراندهند» (صحیفة نور، ج ۱۳، ص ۸۱).
نمونههایی از رویکرد مقام معظم رهبری در بحث وحدت کلمه و مقابله با تفرقهافکنی
1. یک مطلب دیگر، مسئلة اتّحاد است؛ اتّحاد. حج، مظهر اتّحاد امّت اسلامی است؛ سعی کنید این اتّحاد به هم نخورد؛ سعی کنید این اتّحاد به هم نخورد. ائمّه (علیهمالسلام) میرفتند در نماز جماعتِ پیشنمازی که در مسجدالحرام نماز میخواند شرکت میکردند؛ امام صادق (ع) میرفت شرکت میکرد؛ تعمّد داشت که شرکت کند و ببینند. این برای چیست؟ چرا ما این حرفها را یادمان میرود؟ مدام صدبار تکرار میکنیم، [امّا] باز یکی از آن طرف صدایش بلند میشود راجع به مسئلة شیعه و سنّی و اختلافات و شکافها؛ چرا این کار را میکنند؟ چرا به سود دشمن کار میکنند؟ نمیدانند که انگلیسها هنرشان ایجاد اختلاف است و یکی از گسلها و شکافهایی که همیشه انگلیسها استفاده کردهاند، شکاف بین شیعه و سنّی بوده. یواشیواش دیگران هم یاد گرفتهاند و حالا شما در این اندیشکدههای آمریکا ــ اندیشکدههای سیاسی و امثال اینها ــ ملاحظه میکنید در تحلیلهایی که میکنند؛ [میگویند:] فلان افراد شیعهاند، فلانجاها شیعهاند، فلانجاها سنّیاند؛ به آنها هم رسیده شیعه و سنّی. نکنید! نکنند! برادرانه با هم زندگی کنید. بله، اختلافنظر هست، در اعتقادات هم اختلافنظر هست، در عقاید هم هست؛ اما اشتراک نظر هم هست؛ ما اینهمه مشترکات داریم؛ اینهمه موارد اشتراک داریم؛ اینها را بهکلی ندیده بگیریم برویم سراغ اختلافات؟ نگذارید! نگذارید! امام (رضوانالله علیه) ممنوع کردند نماز جماعت را در داخل کاروانها. آن وقت گفتند «نکنید». بروید آنجا نماز بخوانید، بروید در مسجد نماز بخوانید. این برای همان اتّحاد است. این اتّحاد را هر چه میتوانید بیشتر کنید (بیانات در دیدار کارگزاران حج مورخ ۱۸/۰۳/۱۴۰۱ به نشانی farsi.khamenei.ir/speech-content?id=50419).
2. این را ما باید همیشه در نظر داشته باشیم که در میان جبهة دشمنی ما در دنیا، دشمنانی هستند که تخصّصشان ایجاد اختلاف است؛ تخصّصشان «تفرقهبینداز و حکومت کن یا سیادت کن» است؛ این جزو چیزهای قدیمیای است که مربوط به بعضی از همینها است؛ اینها بلدند این کار را انجام بدهند؛ و انسان میبیند هر جا توانستهاند، این کار را هم انجام دادهاند؛ از جمله اختلاف مذهبی، اختلاف شیعه و سنّی؛ نباید بگذاریم که این چیزها در کشور رخ بدهد یا اوج پیدا بکند. خب در کشور، شیعه و سنّی در کنار هم قرنها است زندگی کردهاند، سالها است زندگی کردهاند، مشکلی نداشتهاند. ما گاهی اختلاف در بین اقوام داشتهایم، درگیری در بین اقوام مختلف، قومیتهای مختلف داشتهایم [امّا] در بین شیعه و سنّی درگیری و اختلاف نداشتهایم؛ حالا [نباید] یک بهانهای به وجود بیاید، یک چنین چیزهایی به وجود بیاید که البتّه خوشبختانه بحمدالله چنین چیزی پیش نیامده؛ اما نباید بگذاریم پیش بیاید، باید مراقبت بکنیم. حالا این را که یک کسی یک حرف غلطی میزند، یک نفر هم احساس تکلیف میکند در مقابل او، نباید کش داد، نباید ادامه داد؛ بنابراین بایستی همه این انسجام را حفظ بکنند (بیانات در ارتباط تصویری با مردم قم مورخ ۱۹/۱۰/۱۴۰۰ به نشانی farsi.khamenei.ir/speech-content?id=49361).
3. دشمنان وحدت فلسطینی، رژیم صهیونیستی و آمریکا و برخی قدرتهای سیاسی دیگرند، امّا اگر از درون خود جامعة فلسطینی وحدتشکنی نشود، دشمنان بیرونی نخواهند توانست کاری بکنند. محور این وحدت باید جهاد داخلی و عدم اعتماد به دشمنان باشد. دشمن اصلی فلسطینیان، یعنی آمریکا و انگلیس و صهیونیستهای خبیث را نباید تکیهگاه سیاستهای فلسطینی قرار داد. فلسطینیها - چه در غزه، چه در قدس و کرانة باختری، چه در سرزمینهای ۱۹۴۸ و حتّی چه در اردوگاهها - همه یک واحد را تشکیل میدهند و باید راهبرد بههمپیوستگی را در پیش بگیرند؛ هر بخش باید از بخشهای دیگر دفاع کند و به هنگام فشار بر آنها از ابزارهای در اختیار خود استفاده کند (سخنرانی تلویزیونی به مناسبت روز جهانی قدس مورخ ۱۷/۰۲/۱۴۰۰ به نشانی farsi.khamenei.ir/speech-content?id=47798).
4. عید فطر، عید امّت اسلام است؛ و باید به فکر اتّحاد امّت اسلام بود. ما نصیحت میکنیم این کشورهایی را، این دولتهایی را که فراموش میکنند قرآن از آنها چه خواسته است، یادشان میرود. همین آیاتی که تلاوت کردند: «وَ الَّذینَ مَعَه، اَشِدّاءُ عَلَی الکُفّارِ رُحَماءُ بَینَهُم»(فتح - ۲۹)، اینها «اشدّاء علی المؤمنین رحماء مع الکفّار» هستند؛ عکس؛ اینها مسلماناند؟ هر جایی که یک روز سیاستهای انگلیس، و امروز آمریکا در کشورهای اسلامی وارد شد، پا گذاشت، از این فتنهانگیزیها به وجود آمد؛ هم بین کشورهای اسلامی اختلاف ایجاد میکنند، نفرت و نقار ایجاد میکنند، هم در یک کشور. شما ببینید لیبی چه خبر است! چرا باید در یک کشور مسلمان، دو گروه خون یکدیگر را بریزند درحالیکه هر دو مال یک کشورند، مال یک خاکاند، مال یک آب-اند، مصالحشان به هم گرهخورده است؟ چه کسی اینها را دارد تحریک میکند؟ چرا باید یک کشوری مثل یمن مسجدش بمباران بشود، بازارش بمباران بشود، بیمارستانش بمباران بشود، دبستانش بمباران بشود، زیرساختهای عمرانی و آبادانی کشورش بمباران [بشود]؛ چرا؟ به وسیلة چه کسی بمباران میشود؟ به وسیلة کسی که مدّعی اسلام است، کشوری که او هم یک کشور اسلامی است، مردمش مسلماناند. با بهانههای واهی بر طبق میل دشمنان اسلام در دل دنیای اسلام کار میکنند، تلاش میکنند؛ اشکال ما اینجا است (بیانات در دیدار مسئولان نظام و سفرای کشورهای اسلامی مورخ ۱۵/۰۳/۱۳۹۸ به نشانی farsi.khamenei.ir/speech-content?id=42776).
5. امروز دو اراده در این منطقه با یکدیگر در تعارضاند؛ یک اراده، اراده وحدت است؛ یک اراده، اراده تفرقه است. اراده وحدت، متعلّق به مؤمنین است؛ فریاد اتّحاد و اجتماع مسلمین از حنجرههای بااخلاص بلند است و مسلمانها را دعوت میکنند به اینکه به مشترکاتشان توجّه بکنند؛ اگر این [طور] بشود و اگر این وحدت اتّفاق بیفتد، وضعی که امروز مسلمانها دارند دیگر به این شکل نخواهد بود و مسلمان عزّت پیدا خواهد کرد. امروز شما ملاحظه کنید از منتهاالیه شرق آسیا در میانمار مسلمانکشی هست، تا غرب آفریقا در نیجریه و امثال اینها؛ همهجا مسلمانها [کشته میشوند]؛ حالا یکجا به دست بودایی کشته میشوند، یکجا به دست بوکوحرام و داعش و امثال اینها کشته میشوند. یک عدّهای هم در این آتشها میدمند؛ شیعه انگلیسی و سنّی آمریکایی مثل هم هستند؛ همه، دو بله یک قیچی هستند؛ سعیشان این است که مسلمانها را به جان هم بیندازند؛ این پیام اراده تفرقه است که اراده شیطانی است؛ امّا پیام وحدت این است که اینها از این اختلافات عبور بکنند، در کنار هم قرار بگیرند، با هم کار کنند.
[اگر] شما امروز نگاه کنید به اظهاراتی که از مستکبرین و متصرّفین فضاهای حیاتی ملتها سر میزند، میبینید که دعوت به تفرقه است؛ از قدیم، به سیاست انگلیسیها گفته میشد سیاستِ تفرقهبینداز و آقایی کن؛ فَرِّق تَسُد، آقایی کن به برکت تفرقه انداختن؛ آن وقتی که انگلیس قدرتی داشت، این سیاست آنها بود؛ امروز هم این سیاست را قدرتمندان امروز مادّی دنیا دارند؛ چه آمریکا، چه اخیراً باز انگلیس. انگلیسها در منطقة ما همیشه منبع شر بودند، همیشه منبع نکبت برای ملتها بودند؛ ضربههایی که اینها به حیات ملتها در این منطقه زدند، شاید در کمتر نقطهای در دنیا از سوی یک قدرتی نظیر داشته باشد. در شبهقارة هند - که امروز هند و بنگلادش و پاکستان است - آنجور ضربه زدند، آنجور مردم را فشار دادند؛ در افغانستان یکجور، در ایران یکجور، در منطقة عراق یکجور؛ بالاخره در فلسطین هم که آن حرکت مشئوم و خباثت آلود را انجام دادند و مسلمانها را و در واقع یک ملّت را آواره کردند و از خانة خودش دور کردند؛ یک کشور تاریخی ثبتشدة از چند هزار سال پیش - به نام فلسطین - با سیاست انگلیسیها از بین رفت. در این منطقه از دو قرن پیش به اینطرف - دو قرن و اندکی، از حدود ۱۸۰۰ [میلادی] به اینطرف - هرچه از انگلیسها سرزده است، شرّ و فساد و تهدید بوده؛ آنوقت این مسئول انگلیسی میآید اینجا و میگوید ایران تهدید منطقه است؛ ایران تهدید منطقه است؟ این خیلی بیشرمی میخواهد که کسانی که خودشان در طول زمان، تهدید و خطر و نکبت برای منطقه بودهاند، بیایند کشور مظلوم و عزیز ما را متّهم کنند؛ اینها اینجوری هستند (بیانات در دیدار مسئولان نظام و میهمانان اجلاس وحدت اسلامی مورخ ۲۷/۰۹/۱۳۹۵ به نشانی farsi.khamenei.ir/speech-content?id=35186).
نمونهای از توجه به مسئله وحدت کلمه در سخنرانی امام (ره)
بسمالله الرحمن الرحیم
رهاورد اسلام و انقلاب
من باید به یک واقعیتی ملت ایران را تذکر دهم، واقعیتی که شاید باز هم تذکر داده باشم؛ لکن اهمیت موضوع موجب میشود که من باز به ملت ایران تذکر دهم.
کوششهای زیادی در ظرف قریب بیست سال شد تا گروههای مختلف ملت را به هم پیوست. کوششهایی شد تا آنکه تبلیغات اجنبیها، آنهایی که میخواستند ما را غارت کنند و عقب نگه دارند، خنثی شد. کوششها شد تا گروههای مختلف ملت را به هم پیوست. جوانان دانشگاهی را با جوانان روحانی پیوند داد. کارمندان دولت را با بازاری و روحانی و دانشگاهی به هم پیوست. این قشرها، قشرهای مختلف، از کارگر تا دهقان تا کشاورز، بازاری، روحانی، دانشگاهی، تمام قشرها، به هم پیوستند و به هم جوش خوردند. زحمتهای زیاد، کوششهای فراوانی شد تا این متفرقات مجتمع شدند؛ تا این قطرهها دریا شدند؛ تا این قطرههای جدای از هم به شکل یک سیل بنیانکن در آمدند، و بنیان ظلم و جور و دستهای اجنبی را از بیخوبن کندند و قطع کردند و شما ملت بزرگ ایران، از شهرستانیها گرفته تا دهات و قَصَبات. بانوان محترم و برادران عزیز! بدون توجه به گرفتاریهای خودتان، هم صدا با هم این سد بزرگ انسانیت را شکستید.
ایمان و وحدت کلمه، رمز پیروزی
من میترسم که در این نیمۀ راه زحمتهایی که تاکنون کشیده شده است بهواسطة نادانی یک عده و غرضورزی عدۀ دیگر از بین برود و خون جوانان ما هدر رود. شما میبینید که در ظرف دو ماه، سه ماه که از پیروزی شما گذشته است، و همه دیدید در پناه وحدت کلمه و در پناه قدرت اسلام این پیروزی را تحصیل کردید و رمز پیروزی شما ایمان و وحدت کلمه بود، در ظرف یکی - دو ماه قریب صد گروه با اسمهای مختلف اظهار وجود کردند. یعنی آن انسجامی که ملت به هم پیدا کرد و آن وحدتی که ملت پیدا کرد، و اجانب احساس کردند که با وحدت کلمۀ ملت و با قدرت ایمان، هیچ قدرتی نمیتواند مقابله کند با این قدرت، در صدد برآمدند این قدرت را تضعیف کنند؛ هم قدرت اسلامی را؛ و هم وحدت کلمه را. زحمتهای چندینسالهای که برای انسجام گروههای مختلف و برای وحدت کلمه بود، اجانب در صدد بر آمدند که به هدر بدهند این زحمتها را و با دستهای ناپاک خودشان و با بیتوجهی به بسیاری از اشخاصی که ادعای همه چیز میکنند، این زحمتها نزدیک است به هدر برود. ما گروههای مختلف را مجتمع کردیم و این سد را شکستیم و الان گروههای مختلف، حدود صد گروه، تا کنون اظهار وجود کردهاند! و این اظهار وجود منتهی به معدومیت همه خواهد شد.
هشدار به احزاب و گروهها
ای احزاب مختلف، ای گروههای مختلف! اگر شما برای کشور خودتان دلسوز هستید و برای ملتتان دلسوز هستید، باید بدانید که این ایجاد گروههای مختلف برای ملت سم قاتل است و کشور شما را باز به حال اول خداینخواسته برمیگرداند. ای اشخاصی که داد از ملیت میزنید، داد از دوستی با ملت میزنید، داد از دوستی با مستضعفین میزنید، این اظهار وجودها، این گروهگروه کردن ملت، موجب این میشود که ملت شما باز به حال اول برگردند. شما دارید رمز پیروزی ملت را از دست میدهید. شماها که حسننیت دارید در تحتتأثیر شیاطینی که سوءنیت دارند واقع شدهاید. خدای تبارکوتعالی میفرماید «وَ اعْتَصِمُوا بِحَبْلِ الله جَمیعاً وَ لاَ تَفَرَّقُوا» (آل¬عمران – ۱۰۳) امر به اجتماع و نهی از تفرق. شماها اجتماع مسلمین را به هم میزنید و موجب تفرقه میشوید. هواهای نفس را کنار بگذارید! با ملت در یک مسیر بروید. این ملت جوانهای خودش را از دست داد، این دانشگاه زحمت کشید، این مدرسهها زحمت کشیدند، این مدرسۀ فیضیه کشته داد، قرآنها را در این مدرسۀ فیضیه بیاحترامی کردند، بلکه گفته شد آتش زدند! ما زحمت کشیدیم و روحانیون را با دانشگاه آشتی دادیم، و تبلیغات سوء اجانب را خنثی کردیم، و شما در این وقت، در وقتی که ما احتیاجمان به وحدت کلمه بیشتر است، موجب تفرق دارید میشوید. این خدمت به خلق است؟ این خدمت به کشور است؟ این گروهگروه شدن خدمت به انسانیت است؟ خدمت به مستضعفین است؟ یکقدری تأمل کنید و یکقدری در کارهای خودتان تجدیدنظر کنید. گروهگروه میشوید و هر گروهی مخالف گروه دیگر. اگر همه در یک مسیر میرفتید، باز مضایقه نبود که گروههایی همه در مسیر واحد. لکن دستهای خبیث اجانب در کار است که شما را ندانسته گروهگروه کند و مخالف باهم. آنهایی که میخواهند ما را بچاپند و ذخایر ما را ببرند و ما را به اسارت بکشند، مشاهدۀ عینی کردند که دو چیز پیروزی برای ما آورده است و به این دو چیز حمله کردند: یکی ایمان، اسلام؛ یکی وحدت کلمه. با دست عمال خودشان این رمز پیروزی که دارای دو جهت بود، به هر دو حمله کردند. در سطح وسیعی در ایران مشغول تفرقه افکندن شدند. تفرقه در همۀ اطراف ایران. احزاب مختلفه؛ گروههای مختلف؛ جبهههای مختلفه و معالأسف همه با هم مخالف. این وحدت کلمه را دارند از ما میگیرند. قدرت ایمان بود که شما را به این پیروزی رساند و آنها مشاهدۀ عینی کردند که ایمان منشأ شکست آنها شده است، این را هم دارند در آن خدشه میکنند. آنهایی که با اسلام مخالفاند، امروز اگر چنانچه عقل دارند، مخالفت نکنند که اسلام پیروز میکند آنها را. آنها که نوکر اجنبی هستند حسابشان معلوم است. این یک نگرانی است برای من که زحمتهای چندینسالة اشخاصی که دنبال این بودند بین قشرهای مختلف آشتی بیندازند و تبلیغات باطل اجانب را خنثی کنند، و بحمدالله کردند و پیروز شدند، این اجتماع به هم بخورد و تفرقه حاصل بشود.
خطر ارائۀ اسلام به شکل غلط
یک نگرانی دیگری که ما داریم این است که دوستهایی که نادان هستند توجه به مسائل ندارند موجب این بشوند که اسلام را طور دیگری نشان بدهند. ما امروز رژیم (نظام) جمهوری اسلامی داریم؛ ما امروز تمام قشرهایمان مدعی هستند که جمهوری اسلامی هستیم که رژیم ما جمهوری اسلامی است؛ دادگاههای ما دادگاههای اسلامی است، کارگروههای ما کرگروههای اسلامی، پاسدارهای ما پاسدار اسلامی، ارتش ما، ژاندارمری ما، شهربانی ما، قوای انتظامی ما، اسلامی؛ دولت ما اسلامی؛ ادارات ما اسلامی؛ ما همچو ادعا داریم؛ من خوف آن دارم که بهواسطة قشرهایی که غرض ندارند لکن نادان هستند کارهایی صورت بگیرد که مکتب ما را آلوده کند و بد معرفی کند؛ ما شکست بخوریم در مکتب؛ اسلام دفن بشود. اگر کارگروهها، چه آنهایی که در آنها بعض معممین هست و چه آنهایی که نیست، اگر خداینخواسته بر خلاف موازین اسلامی عمل کنند، مکتب ما را شکست میدهند و این مسئولیت بزرگی است برای معممین.
اگر خداینخواسته در شهرستانها، در جاهایی که علما و روحانیون هستند، یک اختلافنظری باشد که منتهی به اختلاف ظاهر بشود، مکتب ما خدشهدار میشود و این مسئولیت بزرگی است متوجه به روحانیین. اگر دادگاههای ما برخلاف موازین اسلامی، بر خلاف عدالت، رفتار کنند، مکتب ما خدشهدار میشود. اگر پاسدارهای ما که پاسدار جمهوری اسلامی هستند، پاسدار انقلاب اسلامی هستند، کاری بکنند که بر خلاف موازین پاسداری باشد، مکتب ما خدشهدار میشود و این مسئولیت بزرگی است. ما اگر در رژیم سابق شکست میخوردیم و کشته میشدیم لکن مکتبمان محفوظ بود، غم نداشتیم؛ نگرانی نداشتیم. ما اگر در رژیم سابق بعض کارهای خلاف - فرض کنید - میکردیم، به مکتبمان مربوط نبود.
امروز اگر کار خلاف بکنیم مکتب شکست میخورد. مصیبت آن است که مکتب شکست بخورد. سید الشهداء - سلاماللهعلیه - شهید شد با همۀ اصحاب و عشیره، لکن مکتب جلو رفت. شهادت او مکتب را جلو برد. ما هم اگر در آن رژیم شهید میشدیم و شما هم اگر شهید میشدید، مکتب جلو میرفت، لکن با اعمال ما، با کردار ما، با گفتار ما، با قلمهای ما، با قدمهای ما، اگر امروز کارهای خلاف واقع بشود، مکتب متزلزل میشود. مصیبت بزرگ این است که مکتب از دست برود. مکتبی که انبیا برای او کشته شدهاند؛ مکتبی که اولیا برای او کشته شدهاند.
ملت ایران، بانوان محترم، برادران محترم، به داد اسلام برسید! اسلام امروز امانت است در دست شما؛ خیانت نکنید به این امانت. روحانی، دانشگاهی، بازرگان، دهقان، کارگر، شهری، دهاتی، عشایر، اسلام امروز در خطر است؛ نه ما. خطر برای ما بود، اشکال نبود.
اسلام را دریابید. کارهای خلاف ما اسلام را بد جلوه میدهد؛ اسلام را دفن میکند که تا آخر به آن توجه نشود. قلمهای ناپاک، چشمهای ناپاک در صددند که از شما خردهگیری کنند و مکتب شما را بد جلوه دهند و بگویند این هم جمهوری اسلامی. چنانچه در کارخانهها میروند و میگویند؛ چنانچه قلمهای خائن مینویسد.
ما امروز از دوستان میترسیم! دیروز از دشمنها میترسیدیم. آن ترس خیلی زیاد نبود؛ اشکالی نبود. امروز از دوستها میترسیم که این دوستهای بیتوجه به عمق مسائل، بیتوجه به موقعیتی که الان ما در آن واقع هستیم، کاری بکنند که مکتب ما در دنیا مکتب فاسد قلمداد شود؛ مکتب عقبافتاده قلمداد شود. این است که ما را رنج میدهد، این است که ما را نگران کرده. امروز بر همۀ ما، بر همۀ ملت، بر بانوان، بر برادران، بر علما، بر دانشگاهیها، بر وکلا، بر وزرا، بر همۀ قشرهای ملت است که احتراز کنند از اختلاف، و احتراز کنند از کارهایی که مخالف با نهضت اسلامی است؛ مخالف با جمهوری اسلامی است. دست از اختلافات بردارید. در یک امور جزئی با هم اختلاف نکنید. امروز روز اختلاف نیست. دست از هواهای نفسانی بردارید! برای ریاست کارگروه و پاسداری و اینها خدای ناخواسته خلاف نکنید. امروز روز هوای نفس نیست. امروز روزی است که سرنوشت شما، سرنوشت اسلام، سرنوشت قرآن، باید معلوم شود. با هم برادر باشید. دانشگاهیها با ما برادرند؛ ما خدمتگزار آنها هستیم.
توطئۀ دشمنان اسلام، جدایی روحانیت و دانشگاه
برادرهای دانشگاهی، توجه کنید که شما را جدا نکنند از روحانیون. برادران روحانی، توجه کنید که شما را جدا نکنند از دانشگاهیها. همین چند روز در اصفهان، در مشهد، در تهران، اساس یک خلاف را دارند طرحریزی میکنند که دانشگاه را از روحانی جدا کنند. بعض منبریهای نادان و بعضی دانشگاهیهای نادان میخواهند این دو قشر را از هم جدا کنند. طرحش را ریختهاند در یک موقعی که موقع طرح قانون اساسی است. در یک موقعی که موقع نتیجهگیری است. در یک موقعی که نزدیک به ماه مبارک رمضان است و اجتماعات شما برای آنهایی که میخواهند ایران را از بین ببرند، اسلام را از بین ببرند؛ خطر دارد. ماه مبارک، ماه اجتماع است، ماه وحدت است؛ ماه خداست؛ در یک همچو موقعی قبل از ماه رمضان و موقع نتیجهگیری از این خونها، از این زحمتها، از این رنجها، طرح یک اختلاف بزرگ بین روحانیون و دانشگاهی ریخته شد. یکی جزوه میدهد لعن میکند یک کسی را؛ یکی جزوه میدهد تعریف میکند از کسی! هر دویش خلاف است. هر دویش امروز غلط است. دست بردارید از نادانی! شما را تحریک نکنند آنهایی که با اسلام دشمناند. خیانت به اسلام نکنید! این تفرقه امروز خیانت به اسلام است، با هر اسمی که باشد. امروز سر ولایت امیرالمؤمنین اختلافکردن خیانت به اسلام است. امروز این حرفها را طرح نکنید. همه توجه به این معنا داشته باشید که این سرنوشتی که بناست برای ایران تحقق پیدا کند خوب باشد. با اعمال شما مبادا اسلام فراموش بشود. با اعمال شما مبادا اسلام دفن بشود. اگر دلسوز به اسلام هستید، دست از تفرق بردارید. اگر دلسوز به ملت هستید، دست از تفرق بردارید. اگر دلسوز به کشورتان هستید، دست از این تفرقات بردارید.
این طرح شیطانی که در اصفهان ظهور کرده، و در مشهد و در تهران هم این طرح شیطانی را خنثی کنید. سر یک نفر آدم که آیا کافر است یا مُسْلم، تو سر هم نزنید! توجه به مسائل کنید. شما را میخواهند به جان هم بریزند، و آنها نتیجه بگیرند.
خداوند انشاءالله ما را از غفلتها بیدار کند. خداوند انشاءالله اجتماع ما را حفظ کند. خداوند انشاءالله تفرقهاندازها را هدایت کند. خداوند انشاءالله اسلام را پیروز کند.