وجه بیان:
باید دانست انسانی که محبت نداشته باشد، موجودی ساقط، بیارزش و بیاثر میشود. همچون حیوان فقط غذا میخورد و میخوابد و میمیرد.
مجموعه روایات به این نکته تأکید میکند که عشق به اهلبیت فطری است و از درون میجوشد و این عشق با بقیه متفاوت است در بسیاری از زیارات و دعاها بسیار از خداوند خواسته میشود که به واسطه برکت آن عشق، ما هدایت شویم و قرب یابیم.
شکی نیست که انسان به هر میزان که به کمالات بیشتری دست مییابد و به مراتب بالاتر و بزرگتری میرسد، مظهریت و تجلی اسماء حسنای الهی در او بیشتر میشود و همچنین شکی نیست که هر انسانی دارای کمالاتی است که موجب جذب و گرایش دیگران به او میشود، به همین میزان کسی که به کمالاتی بسیار بیشتر و بالاتر دست یافته، جذابیت بیشتری دارد؛ پس شکی نیست که چنین کسی محوریت یافته و نقطهای منحصربهفرد در مرکز دایره عالم امکان خواهد شد و او گوهری است که نظرها در همه افلاک عالم امکان به سوی اوست.
زمانی که مشخص شود که اهلبیت (ع)، همانا اولین و برترین مصداق بر دست یافتن به همه کمالات والای وجودی هستند و نزدیکترینِ به کمال مطلق هستند و بینیاز از هرگونه نیازی هستند، به جز نیازمندی به خدایِ غنیِ بینیاز و کسانی که سیل [دانش و فیض] از آنان جاری است و هیچ پرندهای به بلندای [مقام] ایشان نمیرسد؛ فهمیده میشود که پیروی و محبت اهلبیت (ع) مسئلهای است که انسانها بر آن سرشته شدهاند؛ بنابراین تمسککننده به ایشان و دعوتکننده به سوى ایشان، در پرتو فطرت اولیه خود عمل میکند.
هدف شناختی:
با برخی از روایات و داستانها در خصوص محبت به اهلبیت و منشأ این امر آشنا میشود.
هدف عاطفی:
به دنبال کسب محبت بیشتر نسبت به اهلبیت میرود.
هدف رفتاری:
خواهان تقرب به اهلبیت و در نتیجه تقرب به خداوند میشود.
جملات کلیدی:
«محبت به اهلبیت درونی است».
«محبت و عشق واقعی اطاعتآور است».
کلیدواژه:
محبت به اهلبیت ▪ عشق درونی به اهلبیت
سؤالاتی که ارائه این عنوان به آنها پاسخ میدهد
منشأ محبت به اهلبیت (ع)چیست؟